Siedziałeś sobie spokojnie w domu, gdy nagle usłyszałeś pukanie do drzwi.

Słysząc pukanie do drzwi, natychmiast do nich podchodzę i otwieram, by sprawdzić kto mnie odwiedza.

Był to jakiś młody mężczyzna.
- Witaj! Mam prośbę, pomożesz mojej babci zrobić zakupy? Jest na rynku przy sklepie z łukami, ubrana w brązową suknię i ciemną koszulę z flagą narodu ognia. - mówi szybko - ja jej nie mogę pomóc, bo muszę biec do szkoły na zajęcia - mówi po czym odbiega w kierunku akademii.

- Żaden problem. Udanego dnia w akademii! - Odrzekłem. Nie czekając długo, zamykam swój dom, a następnie udaje się do sklepu z Łukami, w którym czekać ma na mnie starsza osoba. Idę spokojnym krokiem dopóki nie dostrzegę kobiety.

Widzisz spory tłok wokół sklepu z łukami. Na sklepie wisi tabliczka z napisem "Wyprzedaż" Jest tam mnóstwo osób.

- No nie, wyprzedaż. Mogłem się tego spodziewać. - Mruczałem pod nosem. Jednak po chwili przypomniały Mi się słowa chłopca, który powiedział, iż kobieta ta jest ubrana w brązową suknię oraz ciemną koszulę z flagą mojego narodu, przez co powinna się wyróżniać w tłumie. Nie wahając się dalej szukam babci.

Widzisz 2 kobiety w takich strojach. Co robisz?

Przykładam dłoń do twarzy wykonując słynny *facepalm*. Po czym podchodzę do jednej z nich(mam nadzieję, ze trafię na odpowiednią) i mówię: - Dzień dobry. Czy może to pani przysłała do mnie młodego mężczyznę? Jeśli tak, to z chęcią pomogę pani w zakupach. - Odparłem z uśmiechem.

- Niestety nie. - mówi, widzisz że jest stara.

By się upewnić, że nie ma zaników pamięci pytam by się upewnić:
- Na pewno? - Gdy jednak usłyszę odpowiedź przeczącą podchodzę do drugiej kobiety pytając się o to samo.

- Na peno.
Druga kobieta jest młoda i ładna i mówi:
- Nie nie mam wnuka!

- Hmm... A więc żadna z nich, widać, iż to popularny strój. Może jeszcze się nie zjawiła. - Spokojnie czekam zaraz przy sklepie dopatrując się uważnie.

Minęło już trochę czasu, ta młoda odeszła, a starsza czeka i niespokojnie zerka w jedną z uliczek. Nikogo innego w takim stroju nie widzisz.

Postanawiam jeszcze raz podejść do starszej pani, z którą próbowałem za pierwszym razem. I mówię:
- Przepraszam bardzo. Czeka pani na kogoś? Może mógłbym w jakiś sposób pomóc?

- Tak czekam na mojego wnuczka. Miał mnie zabrać na zakupy.

- Proszę pani, pański wnuk ma teraz zajęcia w akademii, był u mnie w domu, by przekazać, iż to ja mam zająć się tą sprawą. Z chęcią pani pomogę. - Odparłem z uśmiechem na twarzy.

- Dziękuję ci młody chłopcze. Chodźmy zatem do stoisk z żywnością. - odparła starsza pani i udała się w kierunku stoisk.

Poszedłem za nią. Gdy już dotarliśmy do stoiska, uważnie zasłuchiwałem co zamawia. Jestem gotów wziąć do ręki zamówioną przez nią żywność.

Sprzedawca podaje ci wiele ciężkich rzeczy. Nie dasz rady unieść wszystkich, co robisz?

- Ależ to ciężkie. W rękach tego na pewno nie uniosę. - W myślach odparłem. Po czym na chwilę kładę wszystko na ladę. I pytam sprzedawcę:
- Ma pan może jakąś torbę lub koszyk do pożyczenia? W dłoniach tego nie uniosę.

- Niestety nie, lecz przed targowiskiem stoją drewniane wózki. Jakieś 2 km stąd na wschód, można je wypożyczyć na jakiś czas. - mówi sprzedawca.
- Weź te zakupy i chodźmy dalej - mówi babcia.

- Hmm... To jednak za daleko, a ta starsza pani potrzebuje pomocy w zakupach. Więc umówmy się tak, że teraz zabiorę ze sobą część zakupów, a później przyjdę po resztę. Czy jest pan w stanie spełnić moją prośbę? - Odparłem.

- Niestety nie gdyż nie mam miejsca, aby je gdzieś położyć. - mówi sprzedawca.

Oddaję krótki pokłon, który mówi sam za siebie "- Rozumiem, w porządku.", następnie kieruje wzrok na babcię i mówię:
- Proszę pani, niestety tych zakupów w rękach nie uniosę. A nie mam żadnej torby, a sprzedawca powiedział, iż zaledwie 2km stąd znajduje się wypożyczalnia wózków, dzięki którym spokojnie uda mi się zrobić z panią zakupy. Chyba, że ma pani jakąś podręczną torbe, w którą mógłbym to wszystko wpakować?

- Niestety zapomniałam wziąć jakiejś z domu. Pobiegnij po wózek. ale wróć tu za 20 minut, abyśmy wyrobili się z zakupami w godzinkę. - mówi starsza pani.

- Jasne, nie ma problemu, pognam czym prędzej. Mam nadzieję, że zejdzie mi to szybko. A pani niech poogląda tutejsze stragany by umilić sobie czas. - Odrzekłem. Po czym gnam dość szybkim krokiem na wschód by wypożyczyć jeden z wózków.

Biegłeś przez zatłoczone uliczki i co chwila musiałeś mijać ludzi. Zostało 18 minut. W tym tempie nigdy nie zdążysz.

Przyspieszam tempa, starałem się biec zakamarkami itp. Wykorzystując moja zwinność gdy zobaczę jakiś płot, niski dach, po którym mogę kontynuować drogę wskakuję na niego i błyskawicznie udaję się do celu.

Dotarłeś do wózka, zapłaciłeś 100 G za 1 godzine wynajęcia. Zostało Ci 8 minut. Na pieszo nie zdążysz.

Rozglądam się szukając jakiejś szybkiej karawany, struś-konia czy też innego środka transportu. Mając nadzieję, że coś takiego się znajdzie w pobliżu.

Nic nie widzisz. Masz tylko swój wózek. Zostało 7 minut.

Więc pozostaje mi tylko jedno, pojechać na wypożyczonym wózku, będzie to ryzykowne, ale spróbujemy. Obieram najwygodniejsze(jakieś leciutkie wzniesienie itp.) miejsce na rozpoczęcie jazdy wsiadam do wózka i jak najszybciej gnam w stronę miejsca ze straganami, gdzie czeka na mnie starsza kobieta. Drogę obieram przez zakamarki tak by nie rozjechać ludzi i jak najszybciej dostać się do celu.

Udało ci się zdążyć. Stoisz obok swoich zakupów, ale nie widzisz kobiety.

- Uff, udało się! - Mówię.
Zakupy pakuję spokojnie do wózka, następnie czekam na kobietę rozglądając się. Kazałem jej pooglądać tutejsze stragany, więc pewnie jest w którymś z nich. Spokojnie czekam.

Po chwili idzie do ciebie i mówi że zrobiła małe zakupy. Potem udaliście się do jej domu i poprosiła abyś wypakował jej zakupy do domu.

Po dojściu, starannie wypakowuję zakupy stosując się do poleceń kobiety. Po czym mówię:
- Niby zakupy, a się z tego przygoda zrodziła. *hehe* - Odparłem z uśmiechem na twarzy, po czym kontynuuje. Po skończonej robocie wypowiadam słowa:
- No, moja robota skończona. Miło było z panią pracować. Niech pani pozdrowi wnuka. - Macham na pożegnanie.

MISJA ZAKOŃCZONA SUKCESEM